Czasu niezbyt ciekawy ciąg dalszy

Z potrzeby czasu niepostrzeżenie wykluwa się załamanie. Nie wytrzymam już tego. Za dużo. I jednocześnie za mało. Za dużo na głowie, za mało na głowie tego, czego ja bym pragnął. Dajcie mi święty spokój wszyscy wy, którzy nakładacie na moje barki dodatkowe ciężary. Idźcie, poszukajcie innego jelenia. Tak, to był tryb rozkazujący, choć liczba mnoga. Prawda, pojedyncza brzmiała by bardziej dosadnie. Mimo to nie znoszę sprzeciwu.
Mam ochotę zawyć, ale już trochę późno. Wcale nie chcę wiedzieć, jak to powiedzieć po niemiecku.

Czas jest także życiołem. Johann Wolfgang Goethe